ARTROSKOPIA BIODRA

CZYLI

DLACZEGO WYNIKI MOICH OPERACJI SĄ LEPSZE :)

I DLACZEGO PO PRZEPROWADZONYCH PRZEZE MNIE OPERACJACH MNIEJ BOLI :)

Biodro to najgłębiej ukryty i najbardziej zwarty staw człowieka. Należy przejść przez wiele warstw tkanek aby się do niego dostać. Skóra, tkanka podskórna, duże mięśnie zewnętrzne, mniejsze mięśnie wewnętrzne a następnie wyjątkowo gruba (często ponad 1 cm) torebka stawowa utrudniają dostęp wymuszając użycie wyjątkowo długich zaprojektowanych specjalnie do artroskopii biodra narzędzi. Duża ilość warstw i głębokość bardzo utrudniają manewrowanie tymi narzędziami.

Przestrzeń stawu biodrowego otoczona torebką stawową ma dwie w naturalny sposób odgraniczone części: ekstremalnie zwartą część centralną (tzw. przedział centralny) czyli przestrzeń głowy kości udowej objęta ściśle spasowaną panewką i pozostałą część, w której znajduje się głównie szyjka kości udowej oraz część głowy nie objęta panewką (tzw. przedział obwodowy).

Za pomocą technik artroskopowych możemy leczyć różne choroby stawu biodrowego i okolic, np.

uszkodzenia obrąbka stawowego, uszkodzenia chrząstki stawowej, uszkodzenia ścięgien mięśni pośladkowych i bliższego przyczepu mięśni kulszowo-goleniowych, ucisk nerwu kulszowego na poziomie biodra, jałową martwicę głowy kości udowej, ciała wolne a nawet w niektórych przypadkach chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego, tj. koksartrozę.

Jednak głównym problemem, który leczymy za pomocą artroskopii biodra jest FAI (konflikt udowo-panewkowy).

Początkowo najtrudniejszą z artroskopii czyli artroskopię biodra dr Koniarski wykonywał w sposób klasyczny czyli wejście do przedziału centralnego najpierw. Taki sposób wymaga zastosowania bardzo silnego wyciągu od samego początku zabiegu i trwa przez większą część zabiegu.

Zwartość stawu powoduje, że dostanie się do przedziału centralnego wymaga użycia wyciągu.

 

WADY KLASYCZNEGO DOSTĘPU “PRZEDZIAŁ CENTRALNY NAJPIERW”

Wyciąg powoduje ucisk na krocze i grzbiety stóp. Zbyt długi czas trwania wyciągu i zbyt duża siła użyta w trakcie wyciągu skutkuje zwiększoną ilością zaburzeń czucia krocza (z zaburzeniem funkcji seksualnych włącznie) i grzbietów stóp. Długi i silny wyciąg zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań neurologicznych i może powodować większe dolegliwości bólowe po zabiegu.

Do stawu wchodzi się igłą "na ślepo" przez wiele warstw tkanek. Kontrola położenia igły odbywa się za pomocą podglądu rentgenowskiego.

Takie “wejście” do stawu powoduje częstsze uszkadzanie obrąbka i chrząstki.

Poprzez rozcięcie torebki wzdłuż brzegu panewki uzyskujemy mały dostęp utrudniający usunięcie dużych zmian.

Wśród dużej części ortopedów stosujących dostęp klasyczny panuje przekonanie, że zamykanie torebki stawowej po artroskopii biodra jest strata czasu. Jednak liczne publikacje wykazały, że brak zaszycia torebki może prowadzić do niestabilności biodra. 

DOSTĘP ZEWNĄTRZTOREBKOWY

Na czym polega i dlaczego stosowany przez dr Koniarskiego dostęp zewnątrztorebkowy jest lepszy?

ZALETY

1) Skrócenie czasu wyciagu i zmniejszenie siły potrzebnej do wyciagu pozwala znacznie zmniejszyć ryzyko zaburzeń czucia krocza i wynikających z tego zaburzeń funkcji seksualnych oraz nieprzyjemnych doznań ze strony grzebietu stopy. Zauważyliśmy również znaczne zmniejszenie dolegliwości bólowych we wczesnym okresie pooperacyjnym i zmniejszone zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe.

2) Unikanie przypadkowych uszkodzeń obrąbka i chrząstki wynikających z wchodzenia "na ślepo".

3) Podłużne rozcięcie torebki pozwala na usunięcie większych deformacji. W zasadzie wszystkie postaci konfliktu, wymagające usunięcia są możliwe do zaopatrzenia w ten sposób.

4) Zawsze zamykamy torebkę szwami żeby uniknąć niestabilności biodra.

5) Używamy specjalnej elektrody haczykowatej, która pozwala operować w sposób bardzo precyzyjny minimalizując ryzyko uszkodzeń obrąbka.

 

W trakcie zabiegu dr Koniarski stosuje zestaw wyciągowy dedykowany specjalnie do artroskopii biodra. W przeciwieństwie do dostępu klasycznego wyciąg przez 70-80% czasu zabiegu jest w pozycji rozluźnionej. Poza komfortowym i stabilnym wyciągiem sprzęt ten umożliwia również bardzo precyzyjne i wygodne dla operatora pozycjonowanie operowanego biodra. Pozwala to dotrzeć do trudno dostępnych miejsc i usunąć deformacje, które często są uznawane za zbyt duże lub umiejscowione w trudno dostępnej lokalizacji.

Po wykonaniu 2 standardowych portali i uwidocznieniu przednio-górnej powierzchni torebki stawowej od zewnątrz stawu dr Koniarski wykonuje rozcięcie torebki od zewnątrz do wewnątrz stawu wzdłuż szyjki pod kontrolą kamery operacyjnej. Następnie pod kontrolą video wykonuje 3 port artroskopowy, który pozwala na stabilne osadzenie kotwic w trakcie naprawy obrąbka i ułatwia przeprowadzenie skomplikowanych napraw.

W celu zwiększenia pola widzenia dr Koniarski zakłada szwy trakcyjne na brzegi rozciętej torebki, które pozwalają na podnoszenie torebki bez wykonywania dodatkowych nacięć.

Następnie, nadal bez napięcia wyciągu, dzięki rozległemu polu widzenia usuwane są deformacje typu cam, czyli wyrośla po stronie kości udowej.

Jednocześnie oceniony zostaje obrąbek od zewnątrz i ewentualna deformacja pincer.

Po usunięciu deformacji typu cam dr Koniarski zleca napięcie wyciagu. Dzięki uprzedniemu rozcięciu torebki siła potrzebna do wysunięcia głowy kości udowej z panewki jest mniejsza niż w dostępie klasycznym.

Następnie przeprowadzona zostaje dokładna ocena obrąbka, wnętrza panewki i chrząstki pokrywającej głowę kości udowej. W przypadku stwierdzenia uszkodzeń obrąbka wymagających naprawy lub uszkodzeń chrząstki wymagajacych plastyki dr Koniarski wykonuje je w trakcie wyciągu. Następnie wyciąg zostaje rozluźniony i po dokładnym wypłukaniu stawu zostaje zamknięta torebka stawowa. Zabieg kończy zaszycie portów artroskopowych i założenie sterylnego opatrunku. W większości przypadków na skórze pozostają 3 małe ranki.