Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Explanetur igitur. An potest cupiditas finiri? Duo Reges: constructio interrete. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Negare non possum.

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Id est enim, de quo quaerimus. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

1. Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
2. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
3. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
4. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ille incendat? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

• Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
• Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
• Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
• Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.
• Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
• Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.